Sjaak, 14 september 2009 – 30 april 2020

Sjaak kwam uit het asiel, een mooie energieke Beagle. Later bleek dat hij een rugzakje had. Hij was voor een gezin met zes kinderen te druk. Hij had een slecht af te leren kort lontje, maar daar leerde we mee omgaan. Zijn passie: neus, neus en nog meer neus. Tijdens een wandeling zag je het aan zijn houding: daar gaan we weer. Neus op de grond, luid op spoor. En de baas werd door een blaffende Beagle door het bos gesleept. We vonden het later normaal dat je op tafel liep, uit de wc dronk, eten pikte en de barbecue en vaatwasser grondig kon reinigen. En het echte feest: Sjaak ga je mee naar Marijke lekker werken? Sporen volgen, voorwerpen vinden en als een echte drugshond de auto inspecteren. En dan de onvermijdelijke “JoeHoe” als je het gevonden had. Sjaak was niet altijd makkelijk in de omgang. Een uitval was je niet vreemd. Je had al een tijd kanker maar het ging nog goed. Maar plotseling was je niet meer onze ‘lastige’ Sjaak. Bibberen, koorts en pijn. Een hele zieke hond. Baas wat moeten we nu?  Sjakie we gaan nog een keer op pad. Geen pijn meer. Maar wat is het stil in huis